Στις πλαγιές της οροσειράς της Πίνδου συναντάται η λαδανιά, ένα αειθαλές φρύγανο το οποίο τον Απρίλιο-Μάιο βγάζει ένα εντυπωσιακό ροζ ή άσπρο άνθος. Η αλήθεια είναι ότι τέτοια εποχή δεν περιμέναμε να το δούμε ακόμα ανθισμένο, αλλά φέτος ο καιρός έχει μεταφέρει τις ανθοφορίες 20 μέρες με 1 μήνα αργότερα.
Θεωρείται σημαντικό μελισσοκομικό, αλλά και όχι μόνο, φυτό, μιας και δίνει νέκταρ αλλά και άφθονη γύρη χρώματος πορτοκαλί. Μάλιστα, δίνει τόση πολύ γύρη που καμιά φορά οι εργάτριες μπορεί να “μπλοκάρουν” την βασίλισσα! Αυτό όμως που το κάνει τόσο σημαντικό είναι ότι εκκρίνει μία ρητίνη την κομμεορητίνη που στην Κρήτη την λέμε ‘’αλάδανο’’, ή ‘’λάβδανο’’, την οποία οι μέλισσες την κάνουν πρόπολη και οι άνθρωποι την χρησιμοποιούν ως φυσικό προϊόν και ισχυρό σταθεροποιητή αρωμάτων στην ευρωπαϊκή αρωματοβιομηχανία.
Το αλάδανο έχει χρώμα σκούρο καφετί, είναι αρωματικό και με πικρή γεύση και χρησιμοποιείται εκτός των άλλων για την παραγωγή αιθέριου ελαίου. Στο Ρέθυμνο παλαιότερα συνέλεγαν την κομμεορητίνη, με ένα ειδικό εργαλείο, το αργαστήρι, για εμπορικούς σκοπούς σε σημαντικές ποσότητες, τόσες ώστε να αποτελεί κύρια πηγή εισοδήματος.
Η ρητίνη αυτή που παράγεται από τη λαδανιά, είναι ιδιαίτερα αρωματική με έντονες φαρμακευτικές ιδιότητες. Στην αρχαιότητα οι Αιγύπτιοι την χρησιμοποιούσαν στις ταριχεύσεις, ενώ για τους Χριστιανούς αποτελεί ένα από τα σαράντα συστατικά που απαιτούνται για την παρασκευή του Άγιου Μύρου. Όσοι μελισσοκόμοι λοιπόν έχουν αυτό το φυτό στο μελισσοκομείο τους πρέπει να αισθάνονται πολύ τυχεροί.
