Η Κένυα δεν είναι πολύ γνωστή για το μέλι της, αλλά μια ομάδα ντόπιων παραγωγών σκοπεύει να το αλλάξει σύντομα αυτό.
Ο Philip Kipyertor και ο Joseph Kipkoshoni πηγαίνοντας στις κυψέλες τους, στην πεδιάδα Ριφτ στην Κένυα.
Σε αντίθεση με την Αιθιοπία και την Τανζανία, τα μέρη όπου συλλέγονται οι μεγαλύτερες ποσότητες μελιού και μερικές απ’ τις καλύτερες ποικιλίες στην Αφρική, η Κένυα δεν είναι τόσο γνωστή για το μέλι της. Ωστόσο, το φυσικό περιβάλλον είναι παρόμοιο και η μελισσοκομία ευδοκιμεί και εδώ.
Ο τρύγος εδώ γίνεται τη νύχτα, υπό το φως των πυρσών.
Οι περισσότεροι παραγωγοί χρησιμοποιούν ακόμα τις παλιές παραδοσιακές μεθόδους με τις κυψέλες κρεμασμένες στα δέντρα, κάτι που είναι δυσλειτουργικό με αποτέλεσμα η συγκομιδή να είναι μικρή. Όμως προσπαθούν να εξοικειωθούν με νέου τύπου τεχνολογίες ώστε να αυξήσουν την παραγωγή τους.
Μια παραδοσιακή Κενυάτικη κυψέλη από κορμό δέντρου.
Στην περιοχή του Μάριγκατ στην Κένυα ζουν κοινότητες από τις φυλές Tugen, Ilchamus και Pokot. Θεωρούν το μέλι υγρό χρυσό και εκτός από γλυκαντικό το χρησιμοποιούν και ως φάρμακο, ενώ συλλέγουν και μελισσοκέρι. Σε ορισμένες κοινότητες μάλιστα το μέλι χρησιμοποιείται ακόμα ως προίκα για τη νύφη.
Οι Agnes Cheptepkeny, Philip Kipyertor και Joseph Kipkoshoni δοκιμάζουν φρεσκοτρυγημένο μέλι στην αγορά του Μάριγκατ.
Η Agnes Cheptepkeny διαθέτει το μέλι στην τοπική αγορά του Μάριγκατ. Ξεκίνησε πρόσφατα μια διαδικασία πιστοποίησης και αν τελικά το προϊόν της πληροί τα πρότυπα ποιότητας ευελπιστεί ότι θα ανοίξει ο δρόμος για εξαγωγές στο εξωτερικό.
